اگرچه شرایط حوزه و جو سنگینی، اجازهٔ آنچنان باز و آزادی نداشت که اساتید و طلاب، کتابهایی غیر از فقه و اصول یا علوم رایج، چیز جدید و مباحث تازه‌ای بخوانند و بیاموزند ولی تلاشهای بزرگانی چون عبدالکریم حایری یزدی، حسینی طباطبایی بروجردی، گشایش باب‌نویسی است تا برخی از فضلا مثل شمس‌الدین محمد مجتهدی نیز در قم و تهران، به آموزش و فراگیری زبان انگلیسی و فرانسه اهتمام نمایند.
با مرورکتابها و رساله‌های علمی یا توضیح المسائل و فشردهٔ احکام و تألیفاتی که شمس‌الدین محمد مجتهدی نجفی از ۱۳۲۸ به بعد داشته و انتشار یافته، این آشنایی با جهان و آثار و افکاردانشمندان غربی و شرقی اروپا و آمریکا، چنین و هند و ژاپن و … را می‌توان ملاحظه نمود. ضمن آنکه از برخی دانشجویان و اساتیدی که پای درسهایش می‌آمدند. بطور جدی می‌خواهد انگلیسی و فرانسه را بصورت خصوصی به وی بیاموزند و البته برای رسمیت بخشیدن به آموزش زبان خود علاوه‌بر حق‌التدریس که می‌پردازد، کتابهای دورهٔ فرهنگ و ادبیات فارسی به عربی و عربی به فارسی راشخصاً به تألیف درمی‌آورد که بعدها در حوزه و دانشگاه‌های کشور به نام فرهنگ اصیل در ۳ جلد منتشر می‌شود و طی چندین بار تکرار چاپ، مورد استقبال فضلا و اساتید نیز قرار می‌گیرد.
